UWAGA, KURWY, OTWIERAM CZOŁGOWY
Postanowiłem, że otworzę prywatny blogasek, gdzie będę co jakiś czas wrzucał krótkie teksty o swoich ulubionych i znienawidzonych czołgach. Nie dowiecie się z nich niczego więcej niż kiku ciekawostek i powierzchownych informacji na temat konkretnych modeli, ale może kogoś to zaciekawi.
Na pierwszy ogień idzie mój absolutnie ulubiony czołg, czyli kultowy T-34.
tak, jetem czołgowym normidłem Dzięki kombinacji generalnego braku wiedzy historycznej i potędze radzieckiej powojennej kinematografii wielu ludzi do dzisiaj uważa, że był to NAJLEPSZY czołg drugiej wojny światowej
chuj prawda, w którym poraz pierwszy zastosowano INNOWACYJNE rozwiązanie w postaci pochylonego pancerza.
też chuj prawda, chociaż w T-34 rozwiązano to wyjątkowo dobrze Pomimo tego, że ta maszyna kompletnie nie zasługuje na legendę, którą jest owiana, wciąż zasługuje na atencję, bo jest utożsamieniem radzieckiego podejścia do inżynierii. Ale zanim do tego przejdziemy, najpierw trochę historii.
T-34 to radziecki czołg średni, który zadebiutował w 1940 roku jako odpowiedź na rążącą potrzebę posiadania floty mobilnych, ale wciąż przyzwoicie opancerzonych czołgów, które mogły unieść działa potrafiące penetrować niemieckie pancerze. Ta potrzeba wynikała wprost z faktu, że operacja Barbarossa nakurwiała na pełnej. Przed wdrożeniem T-34 Sowieci polegali głównie
jeśli dobrze pamiętam na serii BT – niesamowicie moblinych lekkich czołgach, które genialnie odpowiadały na wymagania początku wojny, ale w 1940 roku były zbyt lekko opancerzone i generalnie zbyt lekkie, by móc montować na nich działa mające jakiekolwiek szanse w starciu z Panzerami III i IV. Sowieci posiadali też wtedy oczywiście fenomenalne ciężkie czołgi z serii KW-1, ale ich koszt produkcji i ograniczona mobilność sprawiały, że nie można było oprzeć na nich powodzenia złożonej operacji obronnej.
I tu wchodzi T-34. Geniusz tego czołgu polega tylko i wyłącznie na tym, że stanowił on idealną odpowiedź na wyzwania, które w latach 40. stawiała przed walczącymi państwami sytuacja wojenna, a które Rosjanie świetnie zrozumieli. Od 1940 roku II wojna była wojną na wykończenia
ang. war of atricion. To oznacza, że największe szanse zwycięstwa miał ten, kto posiadał najwięcej zasobów i umiał wykorzystać je w jak najbardziej optymalny sposób, żeby wyproduk
Post za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.
| Aktywne fredy: | Aktywne boardy: 