/cp/ - Chłodne Pasty

Siedziałem i przysypiałem na zużytym i śmierdzącym kurzem narożniku wpatrując się w stary telefon komórkowy, robiło się coraz później, mocno po północy. Radio cicho grało jakieś manieczki w rogu pokoju a ja niemogłem doczekać się sygnału nadchodzącej wiadomości, wreszcie jest: "Przyjedź po nas za 15 minut". Rozbudziłem się i wstałem pełen energii wiedząc że im prędzej wrócę tym szybciej będę mógł iść spać.
Odpaliłem starego Forda i ruszyłem do pobliskiego miasteczka, słabo oświetlona droga prowadziła przez kilka małych miejscowości i wsi. Po niedługiej podróży dojechałem do klubu z którego miałem odebrać mojego kuzyna z koleżankami, po chwili oczekiwania z niewielkiego tłumu przy wejściu wynużyła się mała grupka - on w stanie lekkiego upojenia wsiadł na tylne siedzenie razem z jedną z dziewczyn, następna usiadła z przodu obok mnie. Kuzyn od zawsze starał się rozpocząć intymne relacje z tą dziewczyną na tylnej kanapie, niestety robił to wyjątkowo nieudolnie, może i nawet gorzej ode mnie.
Ja natomiast nawiązałem płytki dialog z moją drugą pasażerką, niska, szczupła, kręcone blond włosy, duży nos, bardzo silny zez w jednym oku, cóż… przynajmniej pachniała dobrze, jak ta słynna mityczna dziewczyna z sąsiedztwa, tanie perfumy grały na mojej fantazji swoją słodką wonią, a ona wyraźnie dawała mi znać że jest zainteresowana moją osobą. Było to dla mnie ekstremalnie niespotykane ale wyjątkowo dobrze zachowałem swój luz, może dlatego że byłem już mocno zmęczony i naprawdę nie zależało mi na niej.
Przejechałem przez moją miejscowość i byłem w połowie drogi do sąsiedniego miasteczka gdzie obie dziewczyny mieszkały, noc powoli zamieniała się w poranek a wschodzące słońce na tle czystego letniego nieba pozwoliło mi dokładniej przyjrzeć się mojej pasażerce, niestety nie było zbyt dobrze, sytuację jedynie ratowało jej ciało, świetna figura, smukła z idealnymi zakrętami w odpowiednich miejscach, skóra jędrna i pachnąca. Makijaż bardzo mocno pomagał, tania biżuteria też dodawała ogólnego uroku, całość wydawała się delikatna i przyjemna, gdyby tylko ta twarz była inna, eh…
Odstawiłem obydwie koleżanki do domu i ruszyłem razem z kuzynem w drogę powrotną, w trakcie nasłuchałem się całej maści porad w temacie związków damsko-męskich, biorąc pod uwagę że mój kuzyn właściwie nigdy nie był z kobietą to miał wyjątkowo dużo rad do zaoferowania w tej sferze.
Ja myślałem o brzydkiej blondynce, jej słodki zapach zainfekował moje myśli i z jakiegoś powodu czułem potrPost za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

kultura gwałtu istnieje, ważne, żeby ją zachowywać podczas "polowania". Opiszę to w kilku podpunktach.
Jak z klasą dobrać ofiarę? Ilu łowców tyle opinii. Może być nią członkini rodziny, przypadkowo spotkana kobieta, na imprezie, wracająca przez ciemną alejkę lub park do domu, dobra znajoma. Nie jest w dobrym tonie natomiast gwałcić prostytutki, dzieci i mężczyzn- gentelmen tak nie postępuje, takich gwałtów zawodowiec nigdy nie dokona, a na pewno się do nich nie przyzna.
Miejsce- tu panuje pewna dowolność. Istotne jest, aby postronni nie zakłócili naszych romantycznych harców, ale odważniejsi i doświadczeńsi łowcy wybierają nawet pozornie tłoczne miejsca. Należy jednak zaczynać od najprostszych, jak laski, alejki, parki, drogi, opuszczone budynki.
Jeden z najważniejszych podpunktów- kultura słowa. Można zachęcić kobietę mniej lub bardziej bezpośrednio, zarówno w towarzystwie, jak i kiedy jesteśmy z nią sam na sam. Trzeba jednak uważać na tzw. białorycerzy, którzy kierowani naiwnością mogą nam usiłować przeszkodzić. Ważne, żeby nie przesadzić- nie chcemy przecież, żeby ten gwałt był dobrowolny, to mijałoby się z jego celem. Można zacząć od sprawdzonych gwizdów, okrzyków typu
>hej cipcia
>hej cycolina, poka psioche
>zerżnę twoje bezbronne stupeczki
i tym podobne. W zależności od reakcji, możemy swobodnie przejść do nieco odważniejszych odzywek
>albo wbiję w ciebie kutasa, albo nóż, wybieraj kurwo
>nie zmieniaj tego gwałtu w gwałt i morderstwo
kiedy kobieta natomiast powie nam
>szanowny panie, nieco obawiam się tego lasu. czy musi mnie pan tam wlec za włosy?
możemy dodać jej otuchy budząc w niej poczucie wspólnoty oparte na tożsamych emocjach:
>też się boję, a ja będę wracał sam
Trzeba pamiętać, że każda z dam reaguje różnie- komplementy należy dobierać indywidualnie. Miejcie fantazję panowie!
Post za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

Tak, Macieju? Bank w tarapatach? Przyjąłem. Zaraz wyruszam. Bez odbioru.
Dawid Rolewski odłożył komunikator i oderwał od krocza cycatą modelkę, która zdziwiona wytrzeszczyła na niego oczy, co w połączeniu z rozmazanym, mocnym makijażem dawało nieco straszny efekt.
-To powinno wystarczyć- powiedział rzucając jej plik banknotów- wybacz, mam dzisiaj zły humor. wieczorem zjesz ze mną kolację. Teraz wynoś się- od Dawida aż bił chłód.
Luksusowa prostytutka pospiesznie poprawiła krwistoczerwoną sukienkę, zebrała swoje rzeczy i szybko opuściła pokój.
-Maksymilianie!- rzucił od niechcenia Rolewski. Sekundy później za pryncypałem wyrósł jak z podziemii golem sadła, Maksymilian, idealna kopia Macieja.
-Tak, proszę pana?- rzekł nobliwie, lecz uprzejmie.
-Wzywają nas obowiązki. Czy mój pojazd jest już gotowy?
-Oczywiście paniczu. Sam go czyściłem. Wyglądało to źle, ale na szczęście świeżą krew można zmyć zwykłą wo…
-Bądź tak dobry, mój Maksymilianie, i oszczędź mi szczegółów. Mamy mało czasu. - rzucił dystyngowanie Rolewski, po czym wstał ze skórzanego fotela i podszedł do wielkiej szafy. Szafa była wielka, ciężka, bogato rzeźbiona, z zewnątrz zbudowana z dębu, w środku wyłożona pachnącym orzechem.
-Powinniśmy być może zastąpić ją czymś innym, co mniej rzuca się w oczy. - powiedział Rolewski.
-Szafa jest rzeczywiście ekstrawagancka, paniczu, jeśli nie wziąć pod uwagę reszty wystroju pałacu. Wbrew pozorom ta jest niejako ukryta pośród tego luksusu. - odparł lokaj.
-Masz rację, Maksymilianie. Także za mądrość, nie tylko za lojalność, cenię sobie służbę rodziny Prządło. A teraz do parowozowni.
Maksymilian skinął głową. -Tak jest proszę pana.- i przękręcił róg pokaźnego jelenia, a raczej jego pozostałości, zdobiących ścianę.
Rolewski już wchodził do szafy, kiedy z ledwie słyszalnym kliknięciem otworzył się mały panel wewnątrz niej. Był prawie niewidoczny, szczególnie pośród ciemnych, drogich garniturów, wszystkich szytych oczywiście na miarę. Potomek króla keczapów wcisnął kilka guzików w sobie tylko znanej kolejności, i już mknął tym, co okazało się kabiną windy, do podziemi bródzieńskiej rezydencji.
Dawid wyszedłwszy z windy stanął w sporym, ciemnym pomieszczeniu. Wciągnął haust zimnego powietrza, zdjął kolejarską czapkę z marmurowej kopii Heraklesa farneńskiego i przyjrzał się swojemu pojazdowi. Rzeczywiście, był czysty.
Post za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

Witajcie, anonki. Kilkukrotnie próbowałem napisać jakiś krótki wstęp do niniejszej opowieści, ale za każdym razem rozpisywałem się, oddalając z każdym słowem coraz bardziej od jakiejś centralnej myśli przewodniej. Poprzestanę więc skrótowo na tym, że dobrze jest mieć w świecie swoje miejsce (jak Vi) i po prostu trochę popisać. Tak dla samego siebie.
Dziś chciałbym opowiedzieć wam parę inb, jakie odkurwiły się w agencji mojej nieformalnej szwagierki… chociaż w sumie to zacznijmy od początku, który planowałem przybliżyć wam we wstępie, ale że wstępu nie napisałem w taki sposób, w jaki chciałem, nie wiecie jeszcze kto, co, gdzie i jak.

Pracowałem ładnych parę lat w firmie, w której pracowała też moja mama. W sumie to ona załatwiła mi tę fuchę i robiła za moją szefową, ale jej szefostwo w pewnym momencie uznało, że nie starczy im na ich własne bonusy i podwyżki, o ile nie przeprowadzą restrukturyzacji firmy, czyli mówiąc w bardziej zrozumiały i ludzki sposób, nie wypierdolą jednej czwartej pracowników i nie zlecą ich pracy jakimś podwykonawcom na umowach śmieciowych, a najlepiej to w ogóle żyjącym na Ukrainie albo w Indiach. Tak działa kapitalizm.
Gdybym się postarał i pogadał z paroma wyżej postawionymi pasożytami, to mógłbym tam trochę jeszcze zabawić i przeczekać trudny okres i zwolnienia, ale ledwie parę miesięcy wcześniej moja szwagierka założyła własną firmę i ni z gruchy, ni z pietruchy zapytała, czy nie chciałbym pracować z nią.
Chciałem, bo dziewczyna była naprawdę spoko, polubiliśmy się od momentu, gdy moja siostra nas sobie przedstawiła i od razu okazało się, że operujemy na tych samych falach mimo że różniliśmy się od siebie diametralnie. Może w tym tkwi cały sekret, nie wiem.
Chuj, że nie miałem wykształcenia kierunkowego, nigdy nie pracowałem w marketingu i reklamie, nie miałem ani nawet nie znałem większej części niezbędnych programów, ale w sumie to samo można było powiedzieć o Zuzce.
Nie żeby było jej to potrzebne – do jej funkcji, jako szefowej, należał kontakt z klientami i ogarnianie pomocy od znajomych, bo miała ich chyba we wszystkich, kurwa, możliwych branżach. Trzeba grafika 3D? Kurwa, spoko, zna typka co wszystko wymodzi w terminie. Kogoś, kto postawi stanowisko wystawiennicze w Norwegii? Jej brat ma wyspecjalizowaną firmę. Porady prawnej? Ma numer do jednej pani adwokat, która wisi jej przysługę. Dekarza? No kurwa brat pana Zbyszka co za lasem mieszka zrobi za półdarmo.
Nie wiem jak nawiązała wszysPost za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

Drogi skurwysynie,

Bo ciężko nazwać inaczej człowieka, który najpierw daje ci życie, a potem celowo ci je uprzykrza i upośledza – oby twoje hemoroidy płonęły, aż zdechniesz na raka.

Wiesz, ostatnio nawet, widząc jakieś tam niemrawe wyciąganie ręki z twojej strony, próbowałem cię polubić – niestety, jak zwykle swoją impertynencją i agresją spierdoliłeś sprawę, pokazując swoje prawdziwe kolory, jak tylko okazałem ci odrobinę sympatii. I wiesz, co? Chuj ci w dupę. Jeśli chciałeś, żebym polubił twoje towarzystwo, czy nawet ciebie samego, miałeś ku temu dostatecznie dużo okazji w okresie, kiedy swoją przemocą i zjebaniem miałeś jeszcze okazję nie spierdolić mi psychiki i, w przedłużeniu, życia. Bo to ostatnie już nigdy normalne nie będzie.

Od kiedy tylko pamiętam, traktowałeś mnie, jakbyś mnie nienawidził za sam fakt istnienia. A może za to, że urodziłem się dokładnie dziewięć miesięcy po tym, jak po raz pierwszy zamoczyłeś w noc poślubną, i nie dałem ci się nacieszyć małżeństwem? A może za to, że, chociaż nic o tym nie wiem, jestem bękartem ze zdrady, którą odkryłeś? Pamiętam, jak miałem pięć lat i, jadąc z wami samochodem, zarzygałem sobie spodnie przez chorobę lokomocyjną. Zatrzymaliście się przy bazarze i kupiliście mi ad hoc jakieś dresy. Wziąłeś te zarzygane. Poskładałeś w kostkę, jakbyś musiał je zaraz na gwałt wcisnąć do szafy. Ale nie włożyłeś ich do siatki, nie odpaliłeś samochodu i nie pojechałeś dalej. Zamiast tego cisnąłeś je na ziemię. „Masz, tak to się robi, teraz ty” – wycedziłeś z furią. Co to miało, kurwa, być? O, albo jak miałem siedem lat i byłem z matką na hulajnodze. W domu zorientowaliśmy się, że wypadła z niej jedna śrubka. Nie sięgnąłeś jednak po słoik z normaliami, żebym sobie znalazł zamiennik – zamiast tego kazałeś nam iść z powrotem, żebym odtworzył całą trasę i znalazł zgubiony element. Jedną pierdoloną śrubkę, którą równie dobrze mogłem zamienić na nową. Wtedy domyślałem się, że robisz to, żeby mnie czegoś nauczyć. Tylko, tak się zastanawiam, czego? „Nie miej problemów, bo, zamiast ci pomóc, narobię ci dodatkowych”? Super nauka, kurwa mać. O chuj ci, człowieku, chodzi?

W mojej podstawówce, jak w większości polskich szkół w tamtym okresie, obowiązywało prawo dżungli. Ale ja wcale nie musiałem mu podlegać. Wystarczyło, żebyś, gdy wołała o to sytuacja, jak każdy przyzwoity rodzic bronił swojego dziecka, zamiast wmawiać mu winę za każdą sytuację konfliktową, w jakiej się znalazło, i uprawiać absurdPost za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

No elo, naszło mnie dzisiaj na wspominki i stwierdziłem, że opowiem wam, jak było w wojsku

Co? Anon? W wojsku? Ano w wojsku, jako tłumacz xD Jak to się stało? Dosłownie wszedłem kiedyś na fejschuja i losowo zobaczyłem ogłoszenie, że amerykańskie wojsko szuka tłumaczy, żeby siedzieli z nimi w polskiej bazie i pomagali im w sprawach na miejscu. W jakich sprawach? Spokojnie, panie szpieg, możesz pan chować fujarę w spodnie – w przyziemniejszych, niż by się ktokolwiek spodziewał. Byłem tylko szarakiem z ulicy, który znał angielski i miał jakieś tam wykształcenie, ale nie miałem żadnego stopnia dostępu do informacji, ani nic. Moja rola miała polegać na siedzeniu na dupie i byciu pod ręką, kiedy będzie potrzeba. A potrzeb, jak się miało okazać później, było mnóstwo i jeszcze trochę.

Jak wyglądała rekrutacja? Ot, wysłałem CV, napisałem ładnie po angielsku, kim jestem i skąd się wziąłem. Skontaktowali się ze mną na Skype. Pogadaliśmy. „Nie no, dobra, niby cię tam czeka jeszcze oficjalny test, ale widzę, że to będzie tylko formalność” – rzucił rekruter. Faktycznie, tak było. Powiedzieli, że się dostałem, tylko musiałem jeszcze strzelić sobie parę badań lekarskich, żeby zobaczyć, czy nie mam HIV, czy coś. Poszedłem do przychodni, oddałem juchę, odczekałem dwa dni, poszedłem do recepcji, odebrałem wyniki. I to był ostatni przejaw organizacji i porządku, jaki zobaczyłem przez kolejne kilka miesięcy.
- Ty, słuchaj, sprawa jest. – zadzwonił do mnie rekruter. – Pakuj graty, wyjeżdżasz pojutrze.
- Pojutrze? Kurde, chłopie, miało być za tydzień.
- Tak mi powiedzieli, zmiana planów. Pojutrze.
Rzuciłem niemą kurwę. W dodatku miejsce, które wskazał, było na przeciwnym końcu kraju niż to, które mi podali wcześniej. Fajnie tam mają w tym Pentagonie, naprawdę fajnie. Cóż począć? Załadowałem dupę w troki, jakimś cudem ogarnąłem bilety kolejowe i ruszyłem. Dali mi parę kontaktów – między innymi do drugiego tłumacza z bazy. Zgarnął mnie z dworca z jakąś młodą, amerykańską porucznik. Przedstawiliśmy się, odkurwiliśmy small talk. I przeszliśmy do kwestii praktycznych.
- Ty, a śpiwór jakiś masz?
- Co? Nic mi o tym nie wspominali. Myślałem, że wszystko miało zapewnić polskie wojsko.
Tylko, że nie miało. Dali miejsce na jebutne, wojskowe namioty dla całego batalionu, dali prąd i wodę, dali wyra – ale bez kołder. Pojechaliśmy do Tesco, żeby uzbroić mnie w jakieś podstawowe sprzęty. Niestety, staliśmy w korku, więc na kolację nie zdążyliśmy. APost za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

WTT będę (jeśli się uda) regularnie postował fragmenty past (lub całe, jeśli są wystarczająco krótkie), by staroanonki mogły sobie przypomnieć o naszym czanowym dorobku kulturowym i może w efekcie odświeżyć w całości pewne klasyki, a nowoanony miały okazję poznać prace, które zdefiniowały naszą kulturę i artystyczną historię.
No to co, jechane z tym koksem, pierwsza złota paściarska myśl w pigułce na rozpoczęcie:


Idziemy tym Patpong Road, tylko istotne jest to, że są cztery Patpong Road koło siebie: jedna dla hetero (tam gdzie byliśmy pierwszej nocy), druga też dla hetero (tam byliśmy właśnie wtedy), trzecia dla homo i czwarta dla Japończyków, gdzie się dzieją jakieś chore skurwysyństwa i biali ludzie tam nie wchodzą xD

Opowieść o Krzysiu w w Bangkoku

Anony, siedzę w psychiatryku z krótką przerwą od października.

Pisałem wcześniej post na /b żeby się wypłakać, obecnie na chwilę porzuciłem bycie pizdą i nie chce mi się bohatyrać, tyle wygrać.

Poprzedni pobyt w szpitalu niewiele mi dał, bo spędziłem go na flircie z dziewczyną z borderem. Tak się złożyło, że spotkaliśmy się też w obecnym i wyszły z tego bardzo dziwne sytuacje. Zaraz wszystko wam przedstawię, teraz nie mam czasu, bo idę medytować.

Właściwie nie wiem, dlaczego zwróciłem uwagę na tę reklamę. Zawsze uważałem łapiących się na to ludzi na idiotów, którzy wysłaliby ostatnie pieniądze nigeryjskiemu księciu. Tego wieczoru miałem jednak fatalny nastrój i dla żartu kliknąłem w migoczący napis „JEDYNY SKUTECZNY KREM NA POWIĘKSZENIE PENISA, SPRÓBÓJ ZA DARMO”. Ciekawe, gdzie tkwi haczyk? Na pierwszy rzut oka żadnego haczyka nie było, darmowa próbka przesyłana do wybranego paczkomatu, bez podawania jakichkolwiek danych. Zamówiłem paczkę i poszedłem spać.

Zapomniałem o sprawie, kiedy jednak otrzymałem smsa z powiadomieniem o przesyłce czekającej na odbiór, wspomnienie wróciło. Zażenowany udałem się do paczkomatu – skoro i tak zamówiłem ten syf, równie dobrze mogę spróbować. Kości zostały rzucone, chuj zostanie nasmarowany.

Wieczorem nałożyłem na swojego mikroskopijnych rozmiarów penisa grubą warstwę kremu i poszedłem spać. Gdy wstałem rano, coś było nie tak. Próbowałem odwrócić się na bok, jednak monstrualna pała dorównująca rozmiarami przyrodzeniu Rocco Siffrediego przeważała moje wątłe ciało. Byłem wniebowzięty, nie dowierzając, że rozwiązanie moich odwiecznych kompleksów okazało się tak prostą sprawą. Udałem się na spacer, delektując się potężnym nabrzmieniem, uwidaczniającym się na moich jeansach.

Ma radość nie trwała jednak długo. Już następnego ranka obudziłem się przygnieciony prąciem rozmiarów zrolowanego dywanu. Wpadłem w panikę i sięgnąłem po ulotkę leżącą koło łóżka. Dziękowałem losowi, że położyłem ją tak blisko, nie byłbym bowiem w stanie wstać z łóżka. Moje oczy ukłuł wytłuszczony nagłówek „NIE PRZEKRACZAĆ ZALECANEJ DAWKI 0,5 MG DZIENNIE”. Kurwa.
W panice przebiegając wzrokiem ulotkę szukałem rozwiązania. Nie było jednak nic napisane o tym, co robić w wypadku przedawkowania. Standardowe formuły o zasięgnięciu porady lekarza lub farmaceuty, które mimowolnie przeczytałem głosem z radiowej reklamy. Jedyne, co rzuciło mi się w oczy, to fakt, że zamiast wszechobecnego „Made in China” na opakowaniu widniał napis „Made in Arrakis”. Dziwne.

Przełamując wstyd, sięgnąłem po telefon, mając zamiar wezwać pogotowie. I wtedy wydarzyło się coś strasznego. Mój fallus ożył. Poderwał się, niczym żylasta, umięśniona bestia – i ruszył przed siebie. Jedyny opór, jaki mogłem stawić, zrobił na stworze równie wielkie wrażenie, co na pitbullu sąsiadów spod siódemki, kiedy jego ważąca pięćdziesiąt kilo właścicielka próbowała go odciągnąć od wąchania kałuży rzygowin. IPost za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

WTT postujemy pasty zbyt krótkie i/lub samodzielne z niczym innym niezwiązane, by był sens zakładania im osobnych tematów. Mile widziane nie tylko krótsze opowiadania czy wypunktowane strzałki memiczne, ale również wszelakie wierszyki, haiku, cytaty, obserwacje, przeinaczenia, dosłownie wszystko. Postujcie co macie, śmiało.